รีวิวเรื่อง PRIVATE LIFE (2018)
ราเชลอายุ 41 ปี เธอไม่ได้อุดมสมบูรณ์เหมือนเมื่อก่อน ริชาร์ดอายุ 47 ปี เขามีลูกอัณฑะเพียงตัวเดียว และบังเอิญถูกบล็อก นี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายสำหรับคู่รักทุกคู่ แต่เป็นเหมืองทองคำการ์ตูนสำหรับนักแสดงที่แสดงความหงุดหงิดอย่างเก่งกาจเหมือนสองคนนี้ เราสัมผัสได้ตั้งแต่แรกว่าความหมกมุ่นของราเชลและริชาร์ดดึงพวกเขาออกจากการจัดการกับปัญหาที่ดำเนินมายาวนานในการแต่งงานของพวกเขา และบางทีอาจเป็นโรคประสาทส่วนบุคคลด้วย ริชาร์ดเคยเป็นนักแสดงและนักแสดงละครเวทีที่มีชื่อเสียง ตอนนี้เขาเปิดบริษัทผลิตผักดอง ราเชลเป็นนักเขียนที่พยายามจะแต่งนิยายเรื่องใหม่ให้เสร็จ เธอพบว่ามันยากที่จะจดจ่ออยู่กับละครทางสูติกรรมทั้งหมดที่เกิดขึ้น พวกเขารู้ว่าการมีลูกเป็นช็อตยาว พวกเขาได้ลองใช้วิธีการและการรักษาที่หลากหลายและเกี้ยวพาราสีกับการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมและตัวแทนเสมือน พวกเขาปฏิเสธที่จะยอมแพ้ พวกเขาควรจะส่วนแรกของ เว็บดูหนัง “ชีวิตส่วนตัว” ติดตามราเชลและริชาร์ดผ่านระบบการแพทย์ ผ่านการทดสอบเพื่อค้นหาว่าพวกเขามีปัญหาเฉพาะที่วิทยาศาสตร์สามารถแก้ไขได้หรือไม่ ดร.ดอร์ดิก หนังมาสเตอร์ ( เดนิส โอแฮร์ ) เชอร์ปาภาวะเจริญพันธุ์ของพวกเขาพูดถึงอุปสรรคในเส้นทางของพวกเขาอย่างตรงไปตรงมา พวกเขาได้ยินเขาแต่ไม่ซึมซับข้อเท็จจริงอย่างลึกซึ้งเท่าที่ควร—หรือบางทีพวกเขาเป็นเพียงผู้มองโลกในแง่ดีที่สิ้นหวัง ริชาร์ดและราเชลสนิทสนมกับลูกสะใภ้—ชาร์ลี น้องชายของริชาร์ด ( จอห์น แคร์โรล ลินช์ ) ซินเธีย ภรรยาคนที่สองของเขา ( มอลลี่ แชนนอน)) และซาดี ลูกสาววัยเรียนของซินเทีย (คาลี คาร์เตอร์)—และพึ่งพาพวกเขาเพื่อรับการสนับสนุนทางอารมณ์และบางครั้งก็มากกว่านั้น มีเรื่องดราม่าเล็กน้อยในช่วงแรกเมื่อริชาร์ดขอเงินกู้จากชาร์ลีเพื่อจ่ายค่าตรวจสุขภาพ ซินเธียระเบิดขึ้น เตือนเขาว่าพวกเขาอยู่ที่นี่มาโดยตลอด และเขาต้องหยุดการเปิดใช้งานพวกเขา หนังมาสเตอร์ ภาพยนตร์เรื่องนี้เปลี่ยนไปเป็นโหมดที่ต่างออกไป—ตลกน้อยกว่าและช่างสังเกตอย่างอ่อนโยน—เมื่อซาดี นักเขียนนิยายมือใหม่ ย้ายไปอยู่กับริชาร์ดและราเชล และทั้งคู่ถามว่าเธอจะบริจาคไข่ของเธอไหม (ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้แน่ใจได้ว่าไม่มีใครเกี่ยวข้องกัน—ชาร์ลีเป็นพี่เลี้ยงของริชาร์ดและเป็นสามีคนที่สองของซินเธีย) ซาดีรู้สึกทึ่ง เธอต้องการเงิน เธอรักริชาร์ดและราเชล และเธออยู่ที่ทางแยกในชีวิตของเธอเอง และอาจรู้สึกว่าถึงเวลาที่ต้องทำท่าทางให้ดราม่าเหมือนกับเรื่องสั้นที่เธอรัก ” ซาดีลืมไปว่าเธอใช้ชีวิตแบบเดียวกับที่เธอเกลียดชังในนิยายและชีวิตของคนอื่น) หนังมาสเตอร์ ฉันไม่ต้องการที่จะลงรายละเอียดมากเกินไปเกี่ยวกับเนื้อเรื่องส่วนใหญ่เพราะโครงเรื่องใช้การพลิกผันอย่างมาก บางอย่างคาดเดาได้ บางอย่างคาดไม่ถึง และเพราะสิ่งที่สำคัญคือการสังเกต ภาพตลอดจนคำพูดที่ฝังอยู่ใน แต่ละฉาก ทามารา เจนกินส์ผู้เขียนบท-ผู้กำกับเรื่อง(” Slums of Beverly Hills , ” Savages”) เป็นนักประวัติศาสตร์ที่ยอดเยี่ยมของคนผิวขาวชนชั้นกลางระดับสูงและความอ่อนแอของพวกเขา สายตาของเธอสำหรับรายละเอียดนั้นแม่นยำทางมานุษยวิทยา …
